Saturday, February 23, 2019

MARATHI KAVITA ...PRASHN CHINH

 प्रश्न चिन्ह


प्रिय सखे 
मी उदास आहे आज ,
मनात सारा दुखाच करतो राज
तक्रारीला विषय नाही ,वाटत सोडून द्याव कामकाज
       अश्यात मला आठवतात ते दिवस 
        होत काही नाही पण वाटायचा खास
बोलण्यासाठी माझ्याशी 
तू उतावीळ असायचीस 
एकाबाजूला मी नि दुसऱ्या बाजूला  जग 
तरी जगाला सोडून यायचीस
     इतक प्रेम पाहून 
     देवाला धन्यवाद द्यायचो 
     हळूच प्रेम केलं 
     आणि आणखी प्रेमात पडायचो 
 आज प्रेम इतका झालं
त्याला सीमा नही देता येत मला 
परिसीमा गाठलेल्या माझ्या प्रेमाची 
मोल शुल्लक दिसतो तुला
         एका पारड्यात आपण होतो 
        दुसऱ्या पारड्यात जग सारा 
        हा वेडा मी प्रेमाचा ,
       एकाच तराजूत मैत्रीची आणि माझ्या प्रेमाची 
        तुलना करा 
अस माझं प्रेम प्रिये मी 
तुला समजावयाल जातो
समजणे राहिले दूरच प्रिये
तुझ्याकडून "तुझ्यावरील विश्वावर माझ्या "
प्रश्न चिन्ह घेऊन येतो



Friday, February 22, 2019

marathi kavita..bhiti

भीती...

आजकाल चांगले स्वप्न पडत नाहीत
म्हणून नेहमी भीती असते
शोधायला जातो कारणे
सापडत नाही काहीच मन मात्र रुसते
सापडलाच तर तो असतो
 निखळ मैत्रीनाद 
हसत हसत रुसतो मी 
मनाचे मनाशी होतं वाद 
का होत नाही स्विकारण 
का होत तिरस्कार 
समजावू किती या मनाला 
का करू मी धिक्कार ?
मी तो अंगण आहे जिथे ,
पडलेला फुल दुसर्याने जगलेला 
हसवं त्या फुलासाठी कि 
रडावं त्या भितीसाठी मनात जगलेला 
आता फुल जरी माझं असलं,
चाहूल लागताच कुणाची कावरा-बावरा होतो 
मनाला भीतीचे ठोके पडतात ,
जीव मात्र झुरत जातो

Friday, February 8, 2019

valentine day special MARATHI KAVITA....TU MHANJE..

तू म्हणजे 


तू म्हणजे चिमण्यांच्या चीवचिवटांनी
गजबजलेली पहाट 
तू म्हणजे अथांग सागराची 
उसळणारी लाट

तू म्हणजे कानाजवळ कुजबुज
 करणारा उनाड वारा 
शांत आणि स्थब्द असलेला 
 सागरी किनारा 

तू म्हणजे सकाळी उगवलेल 
गुलाबच फुल 
शांततेत येणारं
 प्रेमाची चाहूल

तू म्हणजे ओठांवर गुणगुणारी
 प्रेमाची गाणी
नदीच्या पत्रातील 
सळसळत पाणी

तू म्हणजे हरलेल्या माझ्या  जगणावर केलेली 
 विजयाची मात
अंधारलेल्या जीवनाला प्रकाशमान 
करणारी दिव्याची वात
                                 -    योगेश शिवरकार

Thursday, February 7, 2019

MARATHI KAVITA

तुझी  भेट



तू भेटायलीआलीस कि
माझा दिवस साजरा होतो 
मग नकळत मीही 
तुज्या केशातला गजरा होतो 

ओठ शिवाय गुजगोष्टी 
एकमेकांना बरोबर कळते
नजर नजर झाली कि
तुझी नजर खाली वळते

मला ठाऊक आहे 
तुझ्याआसवांची खरी किंमत 
तू चटकन डोळ्यात पाणी आणते 
म्हणून करते तुजी गम्मत 

पूर्वी सारखीआजही
 संध्याकाळ मोहरून येते 
सांजवेळी जुन्या आठवणी 
ओंजळीत माझ्या देऊन जाते 

बघ  जमलं तर 
भेटायला ये संध्याकळी
नको नको म्हणताना 
ओठ टेकून ज्या माझ्या कपाळी

पाहून तुझे नाजूक पाय 
बाबळीचा कटा जळतो 
पण त्याच्या प्रेमाच्या
 खरा अर्थ कुठे कळतो

म्हणून कधी कधी तुझे  पाय 
जमिनिवर ठेऊन बघ
आणि थोड तरी प्रेम सखे
काट्यांनाही देऊन बघ

काट्यांशिवाय गुलाबचाही 
 प्रेम कधी फुलात नाही
आणि त्यांना प्रेम काय कळणार 
ज्यांना काटा सालात नाही

MARATHI KAVITA

 माझ्या आठवणी



माझ्या आठवणीना सांभाळून ठेव 
जेवढे सांभाळता येईल तेवढे
आधी जसे सांभाळून ठेवायचीस ना 
पुस्तकाच्या पानापानात
अगदी तशीच तुला आठवते
 एकदा गुलाबाच्या पाकळ्या 
झाकून ठेवल्या होत्या शब्दांना सुगंध यावा म्हणून
खरेच किती आजन होतो आपण 
इतके साधेही काढत नव्हते
 कि शब्दांचे सौंदर्य लिहनारयावर अवलंबुन असते 
त्याने वापरलेल्या भाषेवर अवलंबून असते
मन दुखावणारे शब्द कुरूप वाटत जातात
आणि स्तुती करणारे शब्द अधिक जवळचे वाटतात
पण तुझ्या लक्षातयेत का?
हे सुद्धा शब्दांच मृगजळ आहे
 शब्दांनी तयार केलेलं.
                                                     -------शरद काळे

Sunday, January 20, 2019

MARATHI KAVITA.

काय सांगू प्रिये


काय सांगू प्रिये मी तुज्यावर 
किती प्रेम केल
फसव्या प्रेमाच्या नादात आयुष्य हरवून गेलं
एक हास्याची लकेर तुझी असायची लाखमोलाची 
मनातल गुफित व्यक्त करायला
 हिंमत नव्हती बोलायची
जेव्हा जेव्हा लागल तुला 
पाणी माझ्या डोळ्यात आलं
काय सांगू प्रिये मी तुझ्यावर
 किती प्रेम केलं
तू दिसत नव्हती जेव्हा तो दिवस उदास जायचा 
बागेतला गुलाबाचा मग रंग हि फिका व्हायचा 
मित्रांमध्ये असून सुद्धा मला एकांत कांत वाटायचं 
तुझ्याशिवाय कॉलेज प्रिये सुनं सुनं असायचं 
कळलच नही कळीज माझं तुला केव्हा दिलं
काय सांगू प्रिये मी तुझ्यावर
 किती प्रेम केलं
तुझ्याशी बोलावं अस खुपदा वाटायचं
तुझं मात्र माझ्याकडे अजिबात लक्ष नसायचं 
हिंमत करून मांडला मी प्रस्ताव माझ्या प्रेमाच्या 
पण 
तुझ्या नाकारणे रिता राहिला 
कोपरा माझ्या मनाचा 
एकाच वाटेवर चालायचं स्वप्न भंग झालं
काय सांगू प्रिये मी तुझ्यावर
 किती प्रेम केलं
फसव्या प्रेमाच्या नादात आयुष्य हरवून गेलं
                              --प्रीतम संजय दिकुंडवार




Friday, January 18, 2019

marathi kavita kana

कणा 


ओळखलात का सर मला? 
 पाऊसात आला कोणी 
कपडे होते अर्ध मळलेले 
केशांवरती  पाणी

क्षणभर बसला नंतर हसला 
बोलला वरती पाहून 
अंगामली पाहून
गेली घरट्यात वाहून

माहेरवाशीण पोरीसाठी
चार भिंतीत नाचली
मोकळ्या हाती जाईल कशी 
बायको मात्र वाचली
भिंत खचली चूल विझली 

होते नव्हते नेले 
प्रसाद म्हणून पापन्यांमध्ये पाणी थोडे ठेवले
कारभारणीला घेऊन संगे सर
आता लढतो आहे 
पडकी भिंत बांधतो आहे 
चिखल गाळ काढतो आहे 

खिशाकडे हात जाताच 
हसत उठला ,पैसे नको सर मला 
जरा एकटेपणा वाटला 
मोडून पडला आहे संसार 
तरी मोडला नाही काणा
पाठीवरती हात ठेवून नुसते लढ म्हणा 
 -कुसुमाग्रज

                 

marathi kavita daw



         डाव

तिन्ही सांज्याच्या धुक्यात 
कटी कळशी घेऊन 
कुंकू कापळी भरून घेलीस तू 
वाट पाहून पाहून माझे शेवाळले डोळे 
पाय भयभीत वळे नदीकडे 
तिथे कळे तुझा डाव 
घट पडे घाटावर 
रेषा कुंकवाच्या चार पाण्यावरी 
                  -कुसुमाग्रज 

Tuesday, January 15, 2019

Marathi Kavita मी चंद्र

रुसून माझिया प्रिये ,दूर नका जाऊ 
मी चंद्र तुझा आहे ,अबोल नका राहू 

प्रेमाच्या बागेला दाटले धुके गैरसमजूतीचे 
म्हणुन न व्हावे कधी सुकणे कळ्यांचे 
फुलराणी तू माझी कोमेजून नका जाऊ 
मी चंद्र तुझा आहे ,अबोल नका राहू 

आनंदाचे दिवस हे कधी ना त्याचा अंत 
विघ्न येतील कधी कधी म्हणून ,नका करू खंत 
सोनेरी हे दिवस प्रिये ,तू निराश नका होऊ 
मी चंद्र तुझा आहे ,अबोल नका राहू 

प्रिये, तुझ्या माझ्या प्रेमाच गीत गातील सारे 
मिठीत माझ्या ,मिलनात आपल्या ,चंद्र सूर्य तारे 
प्रेम करेल इतक ,जग विसरून जाऊ 
रुसून माझिया प्रिये ,दूर नका जाऊ 
मी चंद्र तुझा आहे ,अबोल नका राहू 

Monday, January 14, 2019

marathi kavitaआले भरून पाणी

सोडून पामराला गेलीस दूर राणी
डोळ्यात आज माझ्या आले भरून पाणी 

भेटेल प्रीत केव्हा माजे मला ना ठावे 
श्वासात घुंफली मी दुखी अशी कहाणी 
डोळ्यात आज माझ्या आले भरून पाणी 

स्वप्नात रोज माझ्या  येऊ नकोस आता 
चिरडून स्वप्न माझे केली कठोर वाणी 
डोळ्यात आज माझ्या आले भरून पाणी 

दर्वरून जेव्हा जाईल प्रेत यात्रा 
माझी जुनी पुराणी गाऊ नकोस गाणी 
डोळ्यात आज माझ्या आले भरून पाणी 

उरले उरत थोडे आकाश आसवांचे 
डोळ्यात भावनांचा का टोचते पराणी 
डोळ्यात आज माझ्या आले भरून पाणी 

विसरून जा सखे गं मी उरेल जगती 
जग सांगणार त्याची गाथा जुनी पुराणी 
सोडून पामराला गेलीस दूर राणी
डोळ्यात आज माझ्या आले भरून पाणी 
            --- संजय भोपतराव 

Featured Post

MARATHI KAVITA ...PRASHN CHINH

 प्रश्न चिन्ह प्रिय सखे  मी उदास आहे आज , मनात सारा दुखाच करतो राज तक्रारीला विषय नाही ,वाटत सोडून द्याव कामकाज        अश्यात मला ...

Popular Posts