Marathi Kavita लावण्य

हा झोंबतो मधुर गारवा 
हसतो माझ्यावरी हा निसर्ग हिरवा 
संथ जलमानात माज्या तरंगे आणती हवा 
त्या चिंबलेल्या मनाची,काय सांगू गोडवा  
प्रभाती सूर गोवले
कोकिळेने पंख फडफडत गायलेले
निसर्गाचे अंग शहारले
ते लावण्य नयनात अंथरले 
पाहून मन माझे आनंदले 
मन मुके बोलू लागले
निसर्गा तू राहा गातच 
अश्या उदास मानला राहा चिंबवत..
दोन सूर हे असे आनंदाचे,हर्षेचे
मनात प्रत्येकाच्या राहा घुमवत.........

मराठी कविता

कोकिळेच्या ओठांवरती 
मैनेचे हे गीत कसे 
कळले आज मला चरेवर 
काय असते प्रीत असे .....

आला वसंत हा बहरून 
नवी फुले पल्लवी नवी घेऊन 
स्वागते कोकिळा कुहू कुहून
मैना नाचे गीत गाऊन
आज त्यांचा ओठावर मिलनाचे हे सूर कसे
कळले मला चरेवर काय असते प्रीत असे ......

कोकिळा म्हणे आपण भगिनी 
स्वागतो वसंता गाऊन गाणी
सुरमयी अपुली वाणी
पण सुरात त्यांचा वसंताच्या ओढची आस कसे 
कळले आज मला काय साते प्रीत असे .........

मराठी कविता छाया

गर्द अंधारी एक साद येते 
केविलवाणी दशा तिची मन हेलावूणी जाते

                        उघडताच डोळे थेंब धावुनी येते 
                   घट्ट या हृदयालाही पाझरफुटू लागते

  निस्तेज तुज्या वाणीतून मधुबोली वाहे 
स्वार्थी हे श्रवणे माझे स्तब्ध स्तब्ध राहे

                       सावली आहेस तू सूर्यास्ताला निघून जाशील 
        संगमरवरी खडकात माझ्या छाया तुजी कोरून घेशील

माझी माय

वेळ हि जेव्हा जाण्याची माझी आली
    हसणारी पापणीही मायेची ओली झाली

         कधी परतून तू येशील आस काळजाला

              वाट पाहे माय माझी दिवालाग नीला//

 गुंजणारे घर ते,सुने झाले आज
      सोडून मायेला त्या जातो हंसराज
          कधी आठवणी जीवघेणे ,कधी विरहाचे गाणे
              तळमळते सारखी ती,कधी स्वप्नात येणे
                कधी एकदा येशील निजत्या सांजेला
                   वाट पाहे माय माजी ,दिवा लागणीला //

   सोडले ते घर ,शिक्षणाचा नावाला
       येतेच आठवण,साहेब काय झाला
          परतलो मी जेव्हा ,उधाण आंनदाला
            प्रमाणे चिंब केला ,येणाऱ्या पाखराला
                  वाट पाहे माय माझी दिवा लागणीला //