मराठी कविता छाया

गर्द अंधारी एक साद येते 
केविलवाणी दशा तिची मन हेलावूणी जाते

                        उघडताच डोळे थेंब धावुनी येते 
                   घट्ट या हृदयालाही पाझरफुटू लागते

  निस्तेज तुज्या वाणीतून मधुबोली वाहे 
स्वार्थी हे श्रवणे माझे स्तब्ध स्तब्ध राहे

                       सावली आहेस तू सूर्यास्ताला निघून जाशील 
        संगमरवरी खडकात माझ्या छाया तुजी कोरून घेशील